Het jongetje dat de messen telde is de debuutroman van de Vlaamse schrijver Stephaan Margodt. Het gaat over een hoogbegaafde jongen van elf met Asperger en dat wekte uiteraard mijn interesse.
Het verhaal speelt zich af over een tijdsspanne van vijf dagen en begint wanneer de burgemeester – de vader van de jongen – net overleden is. De jongen is zijn bastaardzoon en woont bij zijn moeder die volledig wegkwijnt van verdriet en haar troost zoek in drank. Ze verwaarloost haar zoon al heel zijn leven en heeft ze niet allemaal op een rij. Eigenlijk is het de zoon die meer voor zijn moeder zorgt dan omgekeerd.
Het jongetje dat de messen telde wordt verteld vanuit het standpunt van de autistische jongen. Je bevindt je als lezer midden in zijn gedachtewereld en ik moet zeggen dat zijn manier van denken behoorlijk herkenbaar was, bijvoorbeeld hoe hij denkt over woorden:
‘Arme bomma. Ik spreek haar aan zoals mama doet, want overgrootmoeder klinkt zo bombastisch. Bommabastisch.’
Maar ook de manier waarop hij verder nadenkt over dingen en begint te fantaseren was voor mij heel herkenbaar:
‘Soms maak ik mij de bedenking: stel dat ze Jezus hadden verzopen zoals men lang geleden deed met vermeende heksen, zouden er dan aquaria in kerken staan met een drenkeling in? […] Men zegt dat ik over veel te veel fantasie beschik.’
Zou je graag boeken willen lezen, maar heb je net als ik concentratieproblemen? Dan kan ik Het jongetje dat de messen telde zeker aanraden. Het telt maar 132 bladzijden en de pagina’s hebben veel witruimte. Dit maakt het boek veel minder intimiderend om aan te beginnen dan dikke kleppers. Verder leest het heel vlot en is het erg mooi geschreven. Sommige zinnen heb ik een paar keer opnieuw gelezen omdat ik ze zo mooi vond:
‘De dageraad kondigt zich aan met een zweem van doorgesneden watermeloen.’
Prachtig, toch?
Het jongetje dat de messen telde werd uitgegeven door Matador Uitgeverij en kan je hier bestellen: https://matadoruitgeverij.be/product/het-jongetje-dat-de-messen-telde/