Het is zover! Nadat de opnames maanden en maanden werden uitgesteld door corona is het tweede seizoen van Taboe een feit. Dit seizoen is er ook een aflevering over autisme bij, joepie! En ik had de eer om samen met Philippe Geubels en drie andere gasten (Steven, Valerie en Bart) een week door te brengen in Chiny in de Ardennen.
Taboe en autisme: de voorbereiding
Maar Elise, was het dan niet enorm stresserend en vermoeiend om een hele week met een groep mensen door te brengen en je eigen planning niet te kunnen bepalen? Absoluut! Ik heb de opnameweek dan ook minutieus voorbereid en hele crew heeft zijn uiterste best gedaan om alles zo autismevriendelijk mogelijk te laten verlopen.
Zo kregen we op voorhand de planning van de week doorgestuurd in een lijstje. Om meer overzicht te krijgen, heb ik de activiteiten in mijn Excelplanning gegoten en er kleuren aan toegevoegd. Op basis van deze planning heb ik ook op voorhand bepaald welke outfit ik op welke dag ging aandoen zodat ik ter plaatse zo weinig mogelijk moest nadenken. Om diezelfde reden had ik ook mijn ochtend- en avondroutine voor die week al uitgeschreven.
De planning is tijdens de week van Taboe wel een aantal keer veranderd. Maar hier werd altijd duidelijk over gecommuniceerd. Ook de opnames zelf zijn een paar keer van datum veranderd door corona. Normaal gingen we filmen in juni 2020, maar uiteindelijk was onze opnameweek pas in november van dat jaar. De zaalshows in de Arenberg die oorspronkelijk gepland waren in december 2020 hebben ze zelfs moeten uitstellen tot september 2021.
Veiligheid en ontprikkelen
Om me ter plaatse zo veilig mogelijk te voelen, sleurde ik tijdens de opnameweek – ook binnenshuis – overal mijn handtas aka mijn survivalpakket overal mee naartoe. GSM, flesje water, een koekje, oordopjes, het schriftje met al mijn voorbereidingen… you name it!
De locatie in Chiny was een voormalig hotelletje. Hierdoor waren er veel kamers en had iedereen zijn eigen kamer. Dit was voor mij een belangrijke voorwaarde om aan de opnames deel te kunnen nemen. Zodra ik even vrij was, trok ik me tussen de opnames door terug in mijn kamer om te ontprikkelen en op te laden. Tijdens die momenten heb ik enorm hard genoten van het uitzicht vanuit mijn raam. Het heeft er de hele week geregend, maar zelfs dan zag de natuur er echt prachtig en rustgevend uit.
Opnames Taboe: de activiteiten
Maandagmiddag kwamen we aan in Chiny. Na een korte kennismaking kregen we een middagmaal voorgeschoteld en daarna doken we meteen in de één-op-één interviews met Philippe Geubels. Dat was best onwennig en zenuwslopend omdat we toen nog volstrekt vreemden waren voor elkaar en dan is het moeilijk om meteen openhartig te zijn. Maar naar mijn gevoel verliep het best oké.
De volgende dagen hebben we enkele activiteiten gedaan. Zo hebben we op dinsdag het Euro Space Centre bezocht. Woensdag zijn we een kegelspel gaan doen dat erg op bowling lijkt. Ik moest het als enige vrouw opnemen tegen drie mannen en tot mijn grote verbazing heb ik gewonnen! ’s Avonds hebben we naar Friends gekeken en we sloten de avond af met een gezellige raclette gedaan.
Door de aanhoudende regen hebben we de natuurwandeling die op donderdag gepland stond moeten inkorten en zijn we even naar de Semois gewandeld. ’s Avonds (de laatste avond) zijn we met z’n allen naar de plaatselijke karaokebar getrokken. Pas na meer dan twee uur heeft Philippe Geubels mij kunnen overtuigen om ook een liedje te zingen. Ik koos voor Mourir sur scène van Dalida. Ik was heel zenuwachtig, maar heb er stiekem heel erg van genoten!
Vrijdag hebben in de voormiddag elk nog een kort afsluitend interview gedaan met Philippe Geubels en hebben we ook het begin van de aflevering gefilmd. Het varkentje dat hiervoor speciaal naar Chiny was afgezakt liep tijdens het ontbijt vrolijk rond te knorren tussen de tafels. Geen alledaags tafereel.
Daarna was het inpakken en weer huiswaarts.
Autismevriendelijke Taboe week
Op het einde van de opnameweek voor Taboe was ik – zoals verwacht – echt afgepeigerd. Maar ik was oh zo blij dat ik het had mogen meemaken. De hele crew was zo ontzettend lief en deed er alles aan om de hele week zo autivriendelijk mogelijk te doen verlopen. Ze stemden constant met ons af om zeker te zijn dat alles oké was voor ons. Dat anderen op zo’n manier en in die mate rekening hielden met ons autisme had ik nog nooit meegemaakt en dat was erg bijzonder. Het voelde als een veilige cocon en dat had ik niet verwacht.
12 Opmerkingen
Ik ben blij dat ik gekeken heb. Ik heb pas laat, 51jaar, de diagnose ass-adhd gekregen. Zoveel dingen vielen ineens op hun plaats. Ik ben beginnen lezen en opzoeken. Erg fijn om tijdens deze uitzending zo veel herkenbare zaken tegen te komen. Hopelijk raakt ass (en adhd) eindelijk eens echt uit die taboe-sfeer. Zou veel dingen makkelijker maken..
dit moeten ze meer doen mensen hebben zo een apparte kijk op autisme en alles wat er rond is ik heb een zoon met autisme adhd en algmeen ontwikkelingstoornis van 17 maar ik merk zo veel strijd van de buitenwereld in zijn en ons leven maar ook heel vaak dat mensen hokjes denken ipv van naar de persoon als invidu en als mens te beschouwen ook op scholen zelf in buiten bijzonder onderwijs word zo hokjes gedacht dit moet je kunnen en klaar en niet naar denken wat ken je of wat wil je …….. echt petje af voor deze mensen die hier aan mee deden en ook aan geubels hoe hij er mee omging PETJE AF HOPELIJK KOMEN ER NOG VERVOLGEN VAN ; mischien ook is verschillende leeftijden hier rond doen hoe de kinderen maar ook de ouderen maar ook de tieners , en de mensen die rond om deze mensen staan hoe zei het beleven ??? 😉 🙂
Bijzonder om te zien en zoals altijd had ik weer veel herkenning. Het is echt goed om dames met autisme te zien die zo ‘normaal’ zijn. En ik herken wat je zei van dat gebroken been. Dat maakt alles heel makkelijk want iedereen snapt gelijk dat je iets niet kunt.
Hallo,
Gisteren de aflevering gezien en ik was nieuwsgierig naar jullie ervaringen. Blij dat ik dit mocht lezen en horen dat het ook verlopen is.
Pas 2 jaar geleden bij mij vastgesteld (op 42-jarige leeftijd), hoewel ik nog geen officiele diagnose heb. Blij dat ik dit bekeken heb, net als Valerie voel ik nog steeds de twijfel daar ik niet echt contact heb met andere ‘lot-genoten’. Maar met deze aflevering enorm mezelf herkend.
Lieve Elise , Ik ben zelf bomma van een kleinzoon van 17 en één van bijna 12 die beide ASS hebben maar ook jongste heeft ook ADHD en is Hoogbegaafd .Ook mijn schoonzoon heeft ASS maar er is nog nooit echt de diagnose bij gesteld .Maar ik ken in jullie zoveel en mijn dochter die heeft het er soms niet makkelijk mee omdat het er 3 verschillende zijn ook ik niet .Ik ben daar ook heel veel en hield vroeger ook de kinderen bij .Heb er ook mee de revalidatie en de testen mee gemaakt .Het is als gewone persoon moeilijk om er mee te leven maar mijn dochter en ook ik zelf lukt dat vrij goed .IK zie hen ook heel graag het zijn 3 pracht personen .Mijn kleinzonen hebben wel les gevolgd in het buiten gewoon onderwijs de oudste vanaf het 2 studiejaar tot het laatste en de kleinste alleen de kleuterschool .En die gaan nu naar het gewoon onderwijs de oudste gaat voor electriciteit maar gaat daar in verder en de jongste die wil architectuur gaan studeren .Ik heb trouwens samen met mijn dochter verschillende avonden via school van de kinderen en dat waren inleefmomenten in jullie wereld .Dat was heel erg intressant om te doen en mee te maken om zo beter te begrijpen hoe zij de wereld zien en begrijpen .Proficiat dat jullie 4 aan dit programma hebben mee gedaan .Het was voor mij heel herkenbaar en zo echt want ik maak dat ook bijna dagelijks mee mijn dochter ook trouwens soms heeft ze het moeilijk maar ze doet dat prima en als er iets is kan ze ook bij mij terecht en in de scholen van beide zijn er ook mensen die haar ondersteunen .Nogmaals je hebt dat prima gedaan en ik ben blij dat het goed verlopen is .
Ik heb genoten van de uitzending en van die 4 prachtige mensen die zich zo kwetsbaar getoond hebben. Dank je wel hiervoor. Ik ben moeder van 4 pubers waarvan 3 ass- en alle 4 AD(H)D-diagnose hebben. Deze aflevering gaat ons helpen om de buitenwereld uit te leggen wat er aan de hand is met mijn ogenschijnlijk ‘gewone’ kinderen. Jullie verhaal geeft mij zoveel hoop …
De taboe-aflevering met mensen met ASS helpt mij om mijn (volwassen) zoon met kernautisme nog beter te begrijpen.
Dank voor jouw deelname en getuigenis.
Zeer mooie aflevering. Er vielen stukjes op zijn plaats en ben vandaag je boek gaan halen. Hopelijk ga ik nog meer stukjes tegenkomen ivm onze dochter.
Elise: “Waarom vraagt niemand mij?”… Toen heb ik een traantje geplengd… Je ervaringen lijken griezelig accuraat op die van mij… Je mag me altijd contacteren…
Bedankt voor jouw deelname aan Taboe! De herkenning in mijn familie is enorm, met heel wat mini confronterende momentjes en aha-erlebnissen tot gevolg. Ook al weten we wie bij ons ASS heeft (heel het gezin dus), het uit zich bij ieder van ons héél verschillend. Soms koppel je bepaalde problemen of struikelblokken niet aan de stoornis, en jouw getuigenissen hebben weer geholpen om een aantal zaken te plaatsen!
Succes met al je projecten en doe zo voort!
Ik heb genoten van deze aflevering van taboe en heb ook meteen je boek gelezen.
Wat een herkenning, ik loop al dagen met krop in mijn keel om alles uit je verhaal wat ik herken bij mijn partner en zoon. Wij zijn zoekende en ik denk dat jouw verhaal ons heel erg helpt in onze zoektocht, super bedankt om ons zo een blik mee te gunnen in jouw hoofd. Dank je wel!!!!