Een hele tijd geleden ging ik naar een workshop en netwerking evenement van Straffe Madammen bij Charlie Magazine. Niet makkelijk als je autisme hebt en sociaal onhandig bent. Het verliep ongeveer zo:
Na 8 weken in lockdown te leven is het tijd om de balans op te maken. Wat heb ik gemist? Van welke activiteiten was ik blij verlost te zijn? Wat heeft mij deze periode al dan geen deugd gedaan? Welke nieuwe gewoontes wil ik behouden?
De vermoeidheid die autisme en ADHD veroorzaken, is enorm en wordt naar mijn mening zwaar onderschat en onvoldoende erkend. Ik heb mij jarenlang afgevraagd waarom ik in godsnaam altijd zo moe ben. Zelfs nadat ik mijn diagnoses had gekregen heeft het nog een hele tijd geduurd vooraleer ik begon te begrijpen dat mijn vermoeidheid hier een rechtstreeks gevolg van was. Hoewel zware vermoeidheid mijn nummer één obstakel is in mijn dagelijks functioneren, is er in de lectuur over ADHD en autisme amper informatie over te vinden. Vandaar dit blogartikel. In mijn boek wijd ik er in zelfs een volledig hoofdstuk aan.
Veel mensen zijn verbaasd dat ik pas op mijn 26e en 27e respectievelijk de diagnoses ADHD en autisme heb gekregen en vragen zich af hoe het komt dat ze aan mij niets merken. Zoals veel personen die pas op latere leeftijd gediagnosticeerd worden, weet ik mijn autisme en ADHD al van jongs af aan heel goed te camoufleren en compenseren. En dat heeft zowel voor- als nadelen.
Een telefoontje plegen is voor de meeste mensen een doodgewone zaak. Er zijn er zelfs die het plezierig vinden, stel je voor! Wanneer ik de telefoon hoor rinkelen, breekt het angstzweet mij uit. Telefoneren is voor mij een bron van stress, verwarring en uitputting.
Je ideale studiemethode vinden is niet altijd vanzelfsprekend, zeker niet als je brein anders werkt. Zelf heb ik de klassieke studiemethode letterlijk moeten omgooien door van onder naar boven te studeren, bottom-up.
Als kind was tijd niet bepaald mijn beste vriend. Wanneer ik als 2-jarige op een dag mijn mama in sneltempo door het huis zag hollen om een afspraak te halen, zei ik haar in alle ernst: “Mama, ik ben bang van de tijd.” Ik was uitzonderlijk traag in álles en ‘haast’ stond al helemaal niet in mijn woordenboek. Het liefst droomde ik weg naar mijn eigen wereld waar tijd niet bestond. De enige bijles die ik trouwens ooit gekregen heb in de lagere school was om de klok te leren lezen. Om maar te zeggen.
Je draai vinden op het werk kan met autisme – en in mijn geval ook ADHD – een heuse uitdaging zijn. Ik werk nu bijna 3 jaar voltijds als online marketeer en doe mijn werk graag. Maar om te functioneren moet ik heel wat compenseren.
Eén van de grootste uitdagingen op de werkvloer is ongetwijfeld die open kantoorruimte die met mijn concentratie en energie aan de haal gaat. Maar met alle trucjes die ik heb bedacht, slaag ik er toch in om mijn werkdagen productief door te komen.
Vervolg op deel 1:
Nieuwere Posts